Art. 28e ustawy o VAT: Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, (…) usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego Art. 42. pod. tow. i usł. - Ustawa o podatku od towarów i usług - 1. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego Odwrotne obciążenie usług budowlanych - rozliczenie nabywcy. Wykaz usług z załącznika 14 ustawy o VAT. Rozwiń. przedmiotem zakupu są usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, usługodawcą jest czynny podatnik VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, mający status podwykonawcy Ponadto za towary uznać należy rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, co wynika z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Ustawodawca za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznał czynności, o których mowa w art. 8 ustawy o VAT. W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT Branże wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, a w szczególności handel artykułami elektronicznymi lub częściami samochodowymi należą do tych kategorii w przypadku, których dochodzi do największej liczby wyłudzeń oraz oszustw. Przedsiębiorcy dość często unikali opodatkowania w ten sposób, że przykładowo nowe telefony kata kata semoga dilancarkan sampai hari h. 10:24, Podatnicy mają możliwość wyboru dokumentowania WDT zgodnie z polską Ustawą VAT lub zgodnie ze zmienionym unijnym rozporządzeniem 282/2011 Zgodnie z art. 42 pkt 2 Ustawy VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Art. 42 ust. 3 Ustawy VAT stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),2) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Podatnik, który złożył wniosek o interpretację indywidualną miął wątpliwość wynikającą z faktu, że 1 stycznia 2020 r. zaczęło obowiązywać Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające Rozporządzenie Wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi. Zgodnie z art. 45a ust. 1 Rozporządzenia, do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w przypadku posiadania przez sprzedawcę dokumentów wymienionych szczegółowo w tym przepisie. Podatnik powziął wątpliwość, czy konkretne dokumenty, którymi dysponuje i które będą również dokumentować WDT w 2020 r., będą wystarczające do stosowania stawki 0% VAT w 2020 r. Pytanie podatnika dotyczyło charakteru art. 45a Rozporządzenia - czy wskazuje on niezbędne i konieczne dla zastosowania stawki 0% dokumenty (warunki zastosowania stawki 0% VAT dla WDT), czy też nie. Organ podatkowy w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2020 r. (sygn. stwierdził, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione. Dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało – również od dnia 1 stycznia 2020 r. – do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Część podatnikw, ktrzy dokonują wewnątrzwsplnotowej dostawy towarw ma następnie problemy z udowodnieniem organom podatkowym faktu jej dokonania. Po części jest to wina urzędw i izb skarbowych, ktre nadmiernie restrykcyjnie interpretują przepisy dotyczące dokumentowania dostawy wewnątrzwsplnotowej. Jak zatem powinno się prawidłowo udokumentować taką dostawę, aby nie zostało to zakwestionowane przez fiskusa? Dobrym przykładem służącym wyjaśnieniu tej kwestii może być wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 155/08. W sprawie, która stała się przedmiotem rozpoznania sądu podatnik dokonuje sprzedaży towarów podmiotom z innych państw Unii Europejskiej. Wszystkie one posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez ich państwo macierzyste. Spółka chce korzystać z możliwości opodatkowania dostawy wewnątrzwspólnotowej stawką 0% podatku od towarów i usług, która jest przewidziana w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT). Zgodnie z brzmieniem art. 42 ust. 3 ustawy o VAT dowodami, które łącznie potwierdzają dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej są dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika, kopia faktury oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. W omawianej sprawie spółka na problemy z dokumentowaniem dostaw, nie zawsze posiada bowiem dokumenty (listy) przewozowe, które opatrzone byłyby zarówno odpowiednią pieczęcią, jak i podpisem. Często zdarza się, że otrzymuje od odbiorcy jedynie kserokopię (lub faks) listu przewozowego albo też dysponuje kopią listu opatrzoną jedynie samym podpisem bądź jedynie samą pieczęcią. Ponadto spółka czasami w ogóle nie korzysta z usług przewoźników, lecz przekazuje towary bezpośrednio odbiorcy, który przewozi je do kraju macierzystego przy użyciu własnego środka transportu. W takich sytuacjach spółka nie otrzymuje zatem listu przewozowego, lecz jedynie dokument potwierdzający wywóz, o którym mowa w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT. Spółka powzięła wątpliwość, czy może skorzystać z zerowej stawki VAT także wtedy, gdy nie posiada niektórych dokumentów spośród tych, które zostały wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Spółka złożyła w tej sprawie wniosek o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej. Zdaniem spółki posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie jest warunkiem koniecznym stosowania stawki 0%. Spółka podkreśliła, że w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT chodzi o obowiązek wykazania, że doszło do dostawy wewnątrzwspólnotowej, a nie obowiązek przedstawienia ściśle określonej listy dokumentów. Ponadto w ocenie spółki list przewozowy może być zastąpiony innymi dokumenty wskazującymi, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, co na wskazuje art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Organy podatkowe uznały stanowisko spółki za nieprawidłowe. Ich zdaniem, art. 42 ust. 3 ustawy o VAT wymienia dokumenty, które bezwzględnie muszą być zgromadzone przez podatnika chcącego skorzystać z zerowej stawki podatku od towarów i usług przy dostawie wewnątrzwspólnotowej. Ustęp 11 art. 42 ustawy o VAT wymienia jedynie dokumenty uzupełniające, tj. takie, które można przedstawić obok wymienionych w ust. 3, a nie zamiast nich. Zdaniem organów podatkowych w przypadku gdy spółka nie korzysta z usług przewoźnika, a zatem nie posiada listu przewozowego, nie jest uprawniona do zerowej stawki VAT. Natomiast w sytuacji gdy z usług przewoźnika korzysta ma obowiązek przedstawienia oryginału listu przewozowego. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie spółka podkreślała, że w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT ustawodawca zapisał, że dokumenty wymienione w tym przepisie powinny łącznie potwierdzać dostawę. Oznacza to, że istotna jest ich treść, a nie ich ilość. Sąd uznał stanowisko spółki zawarte we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej za słuszne i uchylił obie decyzje organów podatkowych. Sąd podkreślił, że skoro dokumenty mają łącznie potwierdzać dostarczenie towaru, to podatnik nie we wszystkich sytuacjach obowiązany jest posiadać je wszystkie. Sąd powołał się również na swój wyrok wydany wcześniej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 września 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1210/07), w którym stwierdził, że dowodem potwierdzającym odbiór towaru przez kontrahenta może być choćby korespondencja handlowa z nabywcą, jego zamówienie, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu i inne dokumenty, zarówno wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jak i niewymienione w tym przepisie. W myśl art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów wymienionych w ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej : 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów, 2) adres, pod który przewożone są towary, w przypadku gdy jest inny, niż adres siedziby lub miejsca nabywcy, 3) określenie towarów i ich ilości, 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku, gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. Sąd podkreślił, że z przepisu art. 42 ust. 4 ustawy o VAT nie wynika, aby w sytuacji, gdy transport towarów realizowany jest bezpośrednio przez strony transakcji (bez korzystania z usług przewoźnika, czy spedytora), podatnik miał posiadać dokument przewozowy. W ocenie sądu w sytuacji gdy przy dostawie nie korzystano z usług przewoźnika, nielogiczne jest żądanie od spółki listu przewozowego, którego mieć nie może. Z art. 42 ust. 4 ustawy o VAT wyraźnie wynika, że takie żądanie, w takich okolicznościach, jest zupełnie bezpodstawne. Przepis art. 42 ust. 4 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, że w sytuacji gdy strony nie korzystają z usług przewoźnika, można i należy zaopatrzyć się w inny dokument niż list przewozowy. Sąd stwierdził, że jeżeli spółka przedstawi kopię dokumentu przewozowego (zamiast oryginału), to organy podatkowe nie mogą tego kwestionować i twierdzić, że nie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy. Sąd podkreślił, że w praktyce może wystąpić sytuacja, w której spółka nie będzie dysponować oryginałem listu przewozowego, lecz co najwyżej kserokopią lub faksem. Jest tak wówczas, gdy przewoźnika wynajął kontrahent spółki. Dlatego też na wypadek takich sytuacji art. 42 ust. 11 ustawy o VAT daje podatnikom prawo dowodzenia z pomocą innych dokumentów, że dostawa miała miejsce. Z przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT wynika, że jeśli dokumenty obowiązkowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa. Przepis powyższy oznacza, że jeśli lista dokumentów obowiązkowych nie dostarczy odpowiedzi na pytanie, czy towar został faktycznie przetransportowany na terytorium innego państwa członkowskiego, dopuszczalne jest posiłkowanie się jakimikolwiek innymi dokumentami, które staną się dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jeśli wskazują one, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce. Przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie stanowi o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była jego autentyczność – podsumował sąd. Reasumując stwierdzić należy, że fakt dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinien być – co do zasady – potwierdzony za pomocą kopii faktury, specyfikacji ładunku oraz listu przewozowego. Podatnik nie musi posiadać jednak wszystkich wymienionych dokumentów. Wystarczające jest, aby posiadane przez niego dokumenty dowodziły, że dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej. Istotna jest bowiem treść dokumentów, a nie ich ilość. Jeśli podatnik przedstawia kopię dokumentu przewozowego zamiast oryginału, to organy podatkowe nie mogą kwestionować, że doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy. Ponadto, gdy podatnik korzysta z usług przewoźnika, organy podatkowe nie mogą żądać okazania listu przewozowego, ponieważ w takiej sytuacji można posłużyć się innym dokumentem. Podatnicy, którzy spóźnią się ze złożeniem comiesięcznej informacji podsumowującej VAT-UE do 25-go dnia m-ca lub jej nie złożą, muszą się liczyć z odebraniem przez urząd skarbowy prawa do stosowania 0% stawki VAT przy WDT. Jednym z nowych warunków zastosowania stawki 0% jest złożenie informacji podsumowującej VAT-UE – stanowi o tym nowo dodany art. 42 ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT (która została znowelizowana Ustawą z 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw, i opublikowana w Dzienniku Ustaw 25 czerwca br. w poz. 1106). Wprowadziła ona zmiany do ustawy o VAT dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych (WDT) z dniem 1 lipca br. Nowe obowiązki dotyczące VAT-UE w ramach WDT Nowe regulacje nakładają na podatników obowiązek składania zbiorczej informacji VAT-UE o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, w cyklu comiesięcznym. Termin składania VAT-UE upływa każdorazowo wraz z 25. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych (wskazanych w ust. 1 pkt 1-4). W odniesieniu do jakich WDT grozi utrata stawki 0% VAT? Literalna treść regulacji daje prawo do uznania, że brak złożenia informacji podsumowującej VAT-UE, albo złożenie tej informacji po terminie może spowodować odebranie podatnikowi przez organy podatkowe prawa do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do: wszystkich dostaw wewnątrzwspólnotowych ujętych w informacji VAT-UE złożonej po terminie, albo wszystkich dostaw wewnątrzwspólnotowych, które miały być ujęte w informacji VAT-UE, która nie została przez podatnika złożona za określony miesiąc. Art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT: „informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4.” Możliwość złożenia wyjaśnień i odwołania W sytuacji złożenia VAT-UE po terminie lub nie złożenia jej wcale, podatnik jest uprawniony do złożenia pisemnych wyjaśnień dot. zaistniałych uchybień. Powinien to zrobić „należycie”, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT. Wyjaśnienia powinien skierować do naczelnika urzędu skarbowego. Jeśli organ skarbowy uzna owe wyjaśnienia za dokonane „nienależycie” i ich nie uwzględni, wyda decyzję „wymiarową”. Podatnikowi przysługuje od niej odwołanie do izby administracji skarbowej, a także możliwość zaskarżenia jej przed sądem administracyjnym. Potrzebujesz wsparcia dla swojej firmy w tym trudnym czasie? Skorzystaj z pakietu szczepionkowego Grant Thornton >>. Te usługi pomogą Tobie przetrwać kryzys >>. oprac. HZK za The Center of Excellence, Outsourcing Grant Thornton za Tagi0% VATdomiarskarbówkastawka 0% VATtransakce wewnątrzwspólnotoweustawa o VATVATVAT-UEWDTZobacz także Potwierdzenie posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, wraz z potwierdzeniem dokonania dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (dokumenty spedycyjne lub oświadczenie nabywcy) upoważniają podatnika do zastosowania stawki podatku 0 proc. dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( nr 54, poz. 535, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: 1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, 2. eksport towarów, 3. import towarów, 4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, 5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. A zatem dostawy towarów dokonywane przez kontrahentów z różnych państw UE traktowane są jako dostawy wewnątrzwspólnotowe. Jeśli przy tym spełniono określone przesłanki ustawowe, to polski podatnik VAT dokonujący takiej transakcji na rzecz kontrahenta znajdującego się na obszarze UE może zastosować preferencyjną, 0-procentową, stawkę podatku od towarów i usług. Wg art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0 proc., z zastrzeżeniem art. 42. Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy o VAT szczegółowo określają warunki zastosowania 0-procentowej stawki podatku, a mianowicie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 proc., pod warunkiem że: 1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; 2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Pierwszy z ww. warunków zastosowania preferencyjnej stawki VAT dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Należy podkreślić, że ustawodawca w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji, nadany przez państwo członkowskie. Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy o VAT na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku od towarów i usług lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie bądź nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Ponadto Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: „Na stronie internetowej Komisji Europejskiej ( możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Eu... Spis treści: Kiedy powstaje obowiązek rejestracji do VAT-UE u podatników VAT czynnych (vatowców)? Wewnątrzwspólnotowa dostawa (WDT) Wewnątrzwspólnotowe nabycie (WNT) Nabycie/import usług Świadczenie usług dla podatników VAT-UE lub osób prawnych niebędących podatnikami Jak zarejestrować się do VAT UE? Kiedy do VAT-UE powinni się zarejestrować podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT (nievatowcy) Przed dniem dokonania pierwszego nabycia/importu usług Przed dniem świadczenia pierwszej usługi Nabycia towarów Jak wypełnić VAT-R? Obowiązek rejestracji jako podatnik VAT-UE nie dotyczy podmiotów, które świadczą usługi na rzecz osób fizycznych z innych niż Polska krajów Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej. Kiedy powstaje obowiązek rejestracji do VAT-UE u podatników VAT czynnych (vatowców)? Podatnicy VAT czynni zobowiązani są do zgłoszenia rejestracyjnego do VAT-UE przed dokonaniem pierwszej transakcji: z kontrahentem zagranicznym w Unii Europejskiej – w przypadku sprzedaży towarów, zakupu towarów, świadczenia usług oraz nabycia/importu usług, z kontrahentem spoza UE – w przypadku importu usług (np. zakup licencji, oprogramowania itd.) Wewnątrzwspólnotowa dostawa (WDT) WDT podlega opodatkowaniu stawką 0% jeśli sprzedawca i nabywca mają numer VAT-UE oraz podatnik posiada w swojej dokumentacji dowody, iż towar będący przedmiotem transakcji został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa unijnego innego niż terytorium kraju (art 42. ustawy o VAT). Wewnątrzwspólnotowe nabycie (WNT) Jeżeli zarejestrowany podatnik VAT-UE kupuje towar od podmiotu zarejestrowanego w jego kraju jako podatnik VAT-UE, to zagraniczny sprzedawca ma obowiązek sprzedać towar przy zastosowaniu stawki VAT 0%. Polski nabywca – podatnik VAT-UE zobowiązany jest do naliczenia podatku VAT w Polsce i odprowadzenia go do polskiego US. A zatem polski podatnik jednocześnie musi naliczyć podatek VAT i ująć transakcję w ewidencji sprzedaży VAT, jak i może odliczyć VAT z racji zakupu i ująć w ewidencji zakupów VAT. W konsekwencji transakcja z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest neutralna pod względem podatku VAT. Nabycie/import usług Dla których miejsce świadczenia (kraj opodatkowania) zostało określone w kraju, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce działalności lub miejsce zamieszkania (art. 28b ustawy o VAT). Co do zasady nabycie usług z zagranicy (zarówno od podmiotów z UE, jak i spoza niej) jest opodatkowane w kraju usługobiorcy (poza wyjątkami wymienionymi w art. 28d, 28e, 28f, 28g, 28i i 28j). Zakupiona usługa zostaje wówczas sprzedana bez naliczenia podatku VAT w kraju zagranicznego sprzedawcy. Obowiązek odprowadzenia podatku od tej transakcji spoczywa na nabywcy w Polsce. A zatem polski podatnik jednocześnie musi naliczyć podatek VAT i ująć transakcję w ewidencji sprzedaży VAT, jak i może odliczyć VAT z racji zakupu i ująć w ewidencji zakupów VAT. W konsekwencji transakcja z tytułu nabycia/importu usług jest neutralna pod względem podatku VAT. Świadczenie usług dla podatników VAT-UE lub osób prawnych niebędących podatnikami Świadczenie usług dla podatników VAT-UE lub osób prawnych niebędących podatnikami ale zidentyfikowanych na potrzeby VAT-UE, dla których miejsce świadczenia (kraj opodatkowania) zostało określone w kraju, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce działalności lub zamieszkania, inne niż zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanej stawką 0% (art. 100 ust. 1 pkt 4). Jest to sprzedaż usług na rzecz podatników z UE, dla których miejsce świadczenia zostało określone w kraju nabywcy. W przypadku wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług podatnik wystawia fakturę z adnotacją “odwrotne obciążenie”. Jak zarejestrować się do VAT UE? Podatnicy VAT czynni rejestrują się do VAT-UE składając aktualizację deklaracji VAT-R, zaznaczają na formularzu w części pole 58 (VAT-R wersja 14). Od momentu rejestracji na potrzeby transakcji wymienionych wyżej vatowcy unijny podają przed NIPem prefiks PL. Vatowcy zarejestrowani do VAT-UE dokonujący transakcji: wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub sprzedający usługi podatnikom zarejestrowanym w UE są zobowiązani do składania deklaracji podsumowującej VAT-UE. Informację podsumowującą VAT-UE wysyła się do urzędu elektronicznie do 25 dnia miesiąca, następującego po miesiącu, w którym miała miejsce transakcja wewnątrzwspólnotowa. Zobacz nasz film podsumowujący najważniejsze informacje na temat VAT UE: Kiedy do VAT-UE powinni się zarejestrować podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT (nievatowcy) Nievatowcy zobowiązani są do zgłoszenia rejestracyjnego do VAT-UE w następujących przypadkach: Przed dniem dokonania pierwszego nabycia/importu usług Przed dniem dokonania pierwszego nabycia/importu usług, dla których miejsce świadczenia (kraj opodatkowania) zostało określone w kraju, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce działalności lub miejsce zamieszkania (art. 28b ustawy o VAT). Co do zasady nabycie usług z zagranicy (zarówno od podmiotów z UE, jak i spoza niej) jest opodatkowane w kraju usługobiorcy (poza wyjątkami wymienionymi w art. 28d, 28e, 28f, 28g, 28i i 28j). Po dokonaniu importu usług polski podatnik nalicza podatek VAT należny od importu tych usług i wykazuje go na deklaracji VAT- 9M (podatek VAT jest kosztem), składanej do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miał miejsce import usług. Przed dniem świadczenia pierwszej usługi Przed dniem świadczenia pierwszej usługi dla podatników VAT-UE lub osób prawnych niebędących podatnikami, ale zidentyfikowanych na potrzeby VAT-UE, dla których miejsce świadczenia (kraj opodatkowania) zostało określone w kraju, w którym nabywca ma siedzibę, stałe miejsce działalności lub zamieszkania, inne niż zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanej stawką 0% (art. 100 ust. 1 pkt 4). Jest to sprzedaż usług na rzecz podatników z UE, dla których miejsce świadczenia zostało określone w kraju nabywcy. Nabycia towarów Nabycia towarów – gdy wartość nabytych towarów z UE przekroczy kwotę zł rocznie. Do momentu przekroczenia podanego limitu nievatowiec jest zwolniony z obowiązku naliczania podatku VAT. Osiągnięcie kwoty granicznej powoduje u podatnika zwolnionego z VAT obowiązek opodatkowania transakcji i wykazania podatku należnego na deklaracji VAT-8. Podatek VAT jest księgowany jako koszt podnoszący wartość nabytego towaru. Podatnik może dobrowolnie zarejestrować się jako podatnik VAT-UE przed przekroczeniem limitu. Jak wypełnić VAT-R? Podatnicy zwolnieni z VAT zgłaszają się do VAT-UE na formularzu rejestracyjnym VAT-R zaznaczając na formularzu w części pole 59 i/ lub 60 (VAT-R wer. 14). Rejestracja jako vatowiec UE nie oznacza, że podatnik traci prawo do dotychczasowego zwolnienia z podatku VAT. Od momentu rejestracji na potrzeby transakcji wymienionych wyżej vatowcy unijny podają przed NIP-em prefiks PL. Nievatowcy zarejestrowani do VAT-UE dokonujący transakcji: wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub sprzedający usługi podatnikom zarejestrowanym w UE są zobowiązani do składania deklaracji podsumowującej. Informację podsumowującą VAT-UE wysyła się do urzędu elektronicznie do 25 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym miała miejsce transakcja wspólnotowa. Najważniejsze pytania 🔸Kiedy powstaje obowiązek rejestracji do VAT-UE u vatowców? Przed dokonaniem pierwszej transakcji z kontrahentem zagranicznym w Unii Europejskiej lub z kontrahentem spoza UE. 🔸Jak zarejestrować się do VAT UE? Podatnicy VAT czynni rejestrują się do VAT-UE składając aktualizację deklaracji VAT-R, zaznaczają na formularzu w części pole 58 (VAT-R wersja 14). 🔸Jak wypełnić VAT-R? Podatnicy zwolnieni z VAT zgłaszają się do VAT-UE na formularzu rejestracyjnym VAT-R zaznaczając na formularzu w części pole 59 i/ lub 60 (VAT-R wer. 14).

art 42 ustawy o vat